Απειρωτάν

 

Ο νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από τα μέρη της Άρτας. Σέ μικρή ηλικία εξισλαμίστηκε και αργότερα έφυγε στην παλιά Πάτρα, όπου έκανε την τέχνη του γουναρά. Σέ κάποια στιγμή όμως μετάνιωσε ειλικρινά, βρήκε πνευματικό, εξομολογήθηκε το αμάρτημα της έξωμοσίας του και ζήτησε την άδεια να μαρτυρήσει.

Ό πνευματικός όμως, φοβούμενος μήπως αποκάμει ό μάρτυρας στη διάρκεια των βασανιστηρίων, τον απέτρεπε λέγοντας του ότι, άπ' τη στιγμή πού ήρθαν οι Αρβανίτες στον Μοριά έμαθαν στους ντόπιους Τούρκους τόσους και τέτοιους τρόπους βασανιστηρίων, πού μπροστά τους ωχριούν αυτά των πρώτων χριστιανών.

Ό Άγιος αποκρίθηκε τότε στον πνευματικό λέγοντας του ότι έχει τόση δίψα να βασανιστεί για τον Χριστό, πού για να τον ξεδιψάσουν δεν φτάνουν ούτε αυτά τα βασανιστήρια των Αρβανιτών. Μπροστά στα λόγια αυτά της πίστης και της αγάπης προς τον Χριστό, ό πνευματικός μετέδωσε τα άχραντα μυστήρια στον Άγιο και τον ευλόγησε.

Τότε ό Ζαχαρίας αφού πήγε στο εργαστήρι του, πούλησε όλα τα υπάρχοντα του και τα έδωσε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Έπειτα παρουσιάστηκε στον κριτή και με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό. Επειδή ο κριτής δεν μπόρεσε να τον μεταπείσει ούτε με κολακείες, ούτε με φοβέρες, τον έστειλε στον εξουσιαστή της πόλης. Αυτός, μαζί με τους αγάδες, αποφάσισε να τον ρίξουν στη φυλακή και τρεις φορές την ημέρα να τον χτυπάνε δυνατά, έτσι ώστε ή να επανέλθει στην πίστη τους ή να ξεψυχήσει χωρίς να χυθεί αίμα από το σώμα του.

Έτσι ό Άγιος βασανίστηκε για πολλές ήμερες και με αξιοθαύμαστη καρτερία ύπέμεινε τα φρικτά βασανιστήρια. Παρέδωσε το πνεύμα του στίς 20 Ιανουαρίου 1782 στην Πάτρα. Εικόνα του Αγίου σώζεται στην Ιερά Μονή "Κάτω Παναγιάς" Άρτας.

 

Απολυτίκιον. Ηχος δ .

Ταχύ προκατάλαβε Της ΄Αρτης αγλάισμα, και Νεομάρτυς κλεινός, εν Πάτραις ώς ήθλησας, υπέρ Χριστού του Θεοϋ, έδείχθης μακάριε· ου γαρ τον τρώσοντά σε, καθελών δι 'άγώνων, γέρας έδέξω θείον, Άθλητά Ζαχαρία, πρεσβεύων υπέρ πάντων ημών των εύφημούντων σε.