Απειρωτάν

 

 

Από τον Σύλλογο Ηπειρωτών Κοζάνης γίνεται γνωστό ότι στην βιβλιοθήκη του συλλόγου υπάρχει το βιβλίο του Γενικού Επιτελείου Στρατού (Γ.Ε.Σ.) με τίτλο : “ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ 1940-1945” από τις εκδόσεις της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού.

 

Στο συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχει αναλυτική αναφορά στα ονόματα, στην καταγωγή και στο τόπο θυσίας των Ελλήνων στρατιωτών (αξιωματικών, υπαξιωματικών και απλών στρατιωτών) που έχασαν την ζωή τους στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.

 

Η μικρή προσπάθεια του Συλλόγου Ηπειρωτών Κοζάνης για το χρέος μνήμης απέναντι στους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για εμάς συνεχίζεται . Το ιστορικό ταξίδι στις ημέρες εκείνες που συνέθεσαν το ένδοξο για την πατρίδα μας “΄Επος του '40” και που ξεκίνησε πέρυσι τις 21 Οκτωβρίου στο Λαογραφικό Μουσείο της Κοζάνης με την έκθεση φωτογραφικού και οπτικοακουστικού υλικού με θέμα : "Το Έπος του ' 40 ... πιο κοντά για το Καλπάκι" και διήρκεσε έως και την 1η Νοεμβρίου 2010, συνεχίζεται.

 

Αυτή τη φορά μέσα από τις σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου το οποίο αποτελεί ευγενική δωρεά της οικογένειας Ζαχάρη Κωνσταντίνου και που έχουν την δυνατότητα να μελετήσουν όσοι συμπολίτες μας το επιθυμούν κάθε Κυριακή στα γραφεία μας επί της οδού Μοσχοπόλεως 1 στην Κοζάνη, από τις 6-9.00 μ.μ.

 

Επίσης μέσα από την ιστοσελίδα του Συλλόγου μας (www.syllogosipirotonkozanis.gr)και στην ενότητα “ο Άγνωστος στρατιώτης του “ 40” ο επισκέπτης μπορεί να βρει πορτραίτα δικών μας ανθρώπων πλαισιωμένα από φωτογραφικό κι άλλο υλικό.

Η ενότητα αυτή φιλοξενεί ήδη έξι ιστορίες ανθρώπων από την Κοζάνη, την Ήπειρο και την Χαλκιδική και φιλοδοξεί με την βοήθεια όλων μας να μεγαλώσει περισσότερο .

 

 

Εάν υπάρχουν φωτογραφίες των ανθρώπων αυτών από το μέτωπο, ή γράμματά τους ή οτιδήποτε άλλο από τον αγώνα τους και μπορεί να τα αναπαράγει, να τα φωτοτυπήσει ή να τα “σκανάρει”, (δεν θέλουμε τα πρωτότυπα) ας μας τα αποστείλει στην διεύθυνση:

“Σύλλογος Ηπειρωτών Κοζάνης

Μοσχοπόλεως 1

50100- ΚΟΖΑΝΗ”

 

 

Είναι καλό και χρήσιμο να θυμόμαστε ότι η ιστορική μνήμη ενός γεγονότος δεν πρέπει να αρχίζει και να σταματά όσο διαρκεί ο πανηγυρισμός μιας επετείου.  Η ιστορική μνήμη πρέπει να είναι συνεχής και αδιάλειπτη.