Απειρωτάν

Ζώης Πηγαδάς
 
Τρεις Οκτωβρίου 1940, στο μικροχώρι Σταφιδόκαμπος Ηλείας, χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου. Οι κάτοικοι αναστατώνονται όταν:
 Ο συγχωριανός τους, Ζώης Πηγαδάς, έλαβε ατομική πρόσκληση για να παρουσιασθεί στο 12ο σύνταγμα πεζικού.
Για «εκπαίδευση» έγραφε. Καταλαβαίνουν πως ο πόλεμος είναι πολύ κοντά. Ο τορπιλισμός του ευδρόμου «Έλλη», στην Τήνο, μόλις είχε προηγηθεί.
            Γεννημένος το 1912, ο Ζώης είχε υπηρετήσει τη θητεία του στο 12ο σύνταγμα πεζικού. Μετέπειτα, θήτευσε στο πρότυπο τάγμα ευζώνων. Πήρε δύο προαγωγές. Δεκανέας και λοχίας αντίστοιχα. Απέκτησε την ειδικότητα του χειριστή πολυβόλου, όντας άριστος σκοπευτής.
            Ο Ζώης αποχαιρετά τη σύζυγό του, Μαρία και τον 18μηνο γιο του, Νίκο και παίρνει τον δρόμο που του δείχνει η Ιστορία. Το χωριό τον ξεπροβοδίζει με την ευχή: «Στο καλό και με τη νίκη».
            Στις 5 Οκτωβρίου παρουσιάζεται στο 12ο σύνταγμα πεζικού. Τρεις μέρες αργότερα μετακινείται στο 27ο σύνταγμα Κοζάνης, υπαγόμενο στην ΙΧ μεραρχία.
            Ο έφεδρος λοχίας Ζώης ήταν περήφανος που πολέμησε στον Μοράβα, στο Πόγραδετς και στο Μνήμα της Γριάς. Που μπήκε απελευθερωτής στην Κορυτσά, στις 22.11.1940.
            Στις 15.2.1941, ο Ζώης εγκαταλείπει το αιματοβαμμένο Μνήμα της Γριάς, ως παγόπληκτος. Την ίδια... τύχη είχαν κι άλλοι 25.000 Έλληνες και 22.000 Ιταλοί.
            Το στρατολογικό γραφείο Πύργου βεβαιώνει (πιστοποιητικό 277713/ 20.4.2011) τα ακόλουθα:
            Ο λοχίας Ζώης Πηγαδάς διακομίστηκε στο νοσοκομείο Κορυτσάς «προς νοσηλεία, πάσχων εξ οξέων ρευματισμών».
            Πέρασε από αρκετά νοσοκομεία, για να μείνει τελικά ανάπηρος δια βίου.
 
Τα στοιχεία και το κείμενο έχουν δοθεί από τον υιό του Ζώη, Νικόλαο Πηγαδά, ρεπόρτερ στις αθηναϊκές εφημερίδες "Ακρόπολις", "Καθημερινή", "Πρωινή Ελευθεροτυπία", "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και "Έθνος"