από τα εκπαιδευτικά χρόνια ...
Τα μαθήματα λίγα , μα οι γνώσεις ουσιαστικές!
Μικροί οι βαθμοί μα η αξία τους μεγάλη!
Ελάχιστοι οι μαθητές που κατάφερναν να συνεχίσουν τις σπουδές τους προχωρώντας από την Δημοτική Εκπαίδευση στις επόμενες βαθμίδες (σχολαρχείο για τους παλιούς, εξατάξιο γυμνάσιο ή γυμνάσιο και Λύκειο για τους νεότερους).
Όσοι τα κατάφερναν όμως, ήσαν όχι απλά άξιοι αλλά πραγματικοί φωστήρες.
Οι έντονες κοινωνικές ανάγκες για επιβίωση, υπήρξαν για πολλούς ανυπέρβλητο εμπόδιο για την συνέχιση κι ολοκλήρωση των σπουδών τους.
Σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση των νέων, υπό το πρίσμα των τότε εποχών , διαδραμάτισαν τα ορφανοτροφεία , τα οικοτροφεία και ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας , όπου με τα "Σπίτια του Παιδιού" στην επαρχία (μετονομάστηκαν αργότερα Κοινωνικά Κέντρα Φροντίδας Οικογένειας) εκπαίδευε κυρίως τις νέες στις τέχνες της Υφαντικής , της Κοπτικής και της Ραπτικής.
Επίσης με τις Παιδοπόλεις που διατηρούσε σε μεγάλες πόλεις , στις οποίες αρχικά βρήκαν στέγη τα ορφανά κι άπορα παιδιά μετά τον Β' παγκόσμιο Πόλεμο εκπαίδευε τους νέους σε διάφορες τέχνες κι εξασφάλιζε την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Υπό αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι η πατρίδα μας δεν τα πήγε κι άσχημα...
- οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το προσωπικό αρχείο των Κωνσταντίνου Τσιάντα , Χρήστου Μπόνιου , Βασίλη Βανούση, Aριστείδη Οικονομίδη, Απόστολου Μαλάμη και Δημητρίου Μαλάμη.