| κ’λούρα (η): | καλαμποκίσιο ψωμί |
| κ’ρούνα (η): | κουρούνα, κακή γυναίκα |
| κ’τάβ’(το): | νεογέννητο σκυλί, κουτοπόνηρος άνθρωπος |
| κ’τσιαύτη (η): | κατσίκα με μικρά αυτιά |
| κ’τσιούμπ’ (το): | τμήμα χοντρού κορμού δέντρου |
| κ’τσιούρα (η): | τμήμα του δέντρου κοντά στη ρίζα που βρίσκεται μέσα στο χώμα |
| κ’τσό (το): | παιδικό παιχνίδι στο οποίο το παιδί στηρίζεται στο ένα πόδι και μετακινείται πηδώντας ανάμεσα σε τετράγωνα ή πλακάκια δαπέδου |
| κ’τσός (επίθ.): | κουτσός |
| κάβ’ρας (ο): | κάβουρας |
| καβαλ’κεύου (ρ.): | μπαίνω καβάλα |
| καβαλάρ’ς (ο): | οριζόντιο κεντρικό δοκάρι στην κορυφή της στέγης, που ενώνονται τα μικρότερα πλαϊνά μαδέρια της στέγης |
| καβούκ’ (το): | όστρακο, κουκουνάρι καλαμποκιάς |
| καγκελάρ’ (το): | χορός με πολλούς κύκλους |
| καζίκ' (το): | πάθημα |
| καζμάς (ο): | είδος σκαπάνης με μακριά και ατσάλινη μύτη |
| καθάριο (επίθ.): | σταρένιο ψωμί |
| κακαράντζα (η): | κόπρανα αιγοπροβάτων |
| κακκάβ’ (το): | μεγάλη κατσαρόλα |
| κακομούτσουνος (επίθ.): | αυτός που έχει άσχημο πρόσωπο |
| καλ’βώνου (ρ.): | πεταλώνω τα άλογα |
| καλάι (το): | κασσίτερος με τον οποίον «γανώνουν» τα χάλκινα σκεύη |
| καλέμ’ (το): | κοπίδι με το οποίο γίνεται το πελέκημα των μαρμάρων και των λίθων |
| καλέσια (η): | πρόβατο με γαϊτανάκια στο πρόσωπο, άσπρη μύτη και μαύρα χείλη |
| καλοπίχειρος (ο): | εύκολος |
| καλοσκερνάω (ρ.): | δοκιμάζω |
| καλούδια (τα): | δώρα που δίνουν στα παιδιά |
| καμπλάφ' (το): | καπέλο του ιερέα |
| κάναλ’ (η): | μακρύ ξύλο πελεκημένο ώστε να δημιουργηθεί αυλάκι για να κυλάει το νερό |
| κανούτα (η): | κατσίκα που έχει σταχτοκίτρινο τρίχωμα |
| καντήλα (η): | σπυρί |
| καπίστρ’ (το): | χαλινάρι |
| καπούλια (τα): | πισινά των αλόγων |
| καπτσιάρ’ (το): | αυτό που ακολουθεί συνέχεια κάποιον |
| καρ’κώνου (ρ.): | δένω σφιχτά |
| κάρ’νο (το): | κάρβουνο |
| καραβίσιος (ο): | μεγάλος, ακριβός |
| καραμελωτή (η): | υφαντό στον αργαλειό με ρίγες |
| κάργα (επίρ.): | πολύ γεμάτο, πολύ γερά |
| κάργας (ο): | ζόρικος |
| καρδελάγκος (ο): | λάρυγγας |
| καρέλ’ (το): | μικρός τροχός αυλακωτός για διάφορες χρήσεις |
| καρές (ο): | κόμμωση |
| καρκαλέτσ’ (το): | παιδική ασθένεια με πολύ βήχα, κοκίτης |
| καρλάφτα (η): | κατσίκα ή πρόβατο με μεγάλα κρεμασμένα αυτιά |
| κασάρ’ (το): | κοπτικό εργαλείο για τα βάτα |
| κασέλα (η): | ξύλινο μπαούλο |
| κασκαρίκα (η): | φάρσα |
| καστραβέτσ' (το): | αγγούρι |
| καταεί (επίρ.): | κάτω στη γη |
| κατακεφαλιά (η): | δυνατό χαστούκι |
| καταντίπ (επίρ): | καθόλου |
| καταψιά (η): | κατάποση |
| κατιβασιά (η): | απότομη αύξηση νερού χειμάρρου λόγω δυνατής βροχής |
| κατ'ράου (ρ.): | κατουρώ |
| κατρήθρα (η): | ουροδόχος κύστη |
| κατσιά (η): | καθισιά, το φαγητό που τρώει κάποιος σε ένα γεύμα |
| κατσιούλα (η): | κουκούλα της κάπας |
| καφοκούτ’ (το): | κουτί του καφέ |
| καψαλή (η): | όνομα κατσίκας με καστανόμαυρο μαλλί |
| κεντρώνου (ρ.): | μπολιάζω καρποφόρο δέντρο με «μάτι» |
| κιαπέ (επίρ.): | κι ύστερα; |
| κίκαρ' (η): | κούπα |
| κιντυνεμένος (επίθ.): | ετοιμοθάνατος |
| κλιτσ'νάρ' (το): | κνήμη |
| κλώστρα (η): | πηχτό κίτρινο γάλα που αρμέγεται μόλις γεννήσει η κατσίκα |
| κόθρος (ο): | κόρα του ψωμιού |
| κοκκορόχιονο (το): | στρογγυλοί μικροί κόκκοι χιονιού σαν χαλάζι |
| κοκόσια (η): | καρύδι |
| κοκοτσέλ’ (το): | μικρός κόκορας |
| κολλ’τσίδα (η): | αγριόχορτο που κολάει στα ρούχα, φορτικός άνθρωπος |
| κολοκαθ’σιά (η): | φιγούρα χορευτή σε θέση ημικαθίσματος |
| κομματσιούλ’ (το): | μικρό κομμάτι ψωμιού |
| κόνξα (η): | νάζι |
| κοντογούν’ (το): | ημίπαλτο |
| κοντρί (το): | μεγάλος βράχος |
| κοπά (επίρ.): | ίσια, χωρίς στροφές |
| κόπανος (ο): | ξύλο με το οποίο οι γυναίκες χτυπούσαν τα χοντρά ρούχα στο ποτάμι για να φύγει η βρωμιά |
| κοπρίτ’ς (ο): | ράτσα σκύλου, τεμπέλης άνθρωπος |
| κόπ'τσα (η): | μικρή πόρπη |
| κορ’φνό (το): | αυτό που είναι στην κορυφή |
| κοργιά (η): | κόρα του ψωμιού |
| κορφάδα (η): | κορυφή, το τρυφερό μέρος του βλαστού |
| κορφή (η): | υπόξινο γάλα που η πήξη του αρχίζει από την κορυφή, την επιφάνεια του δοχείου |
| κόρφος (ο): | στήθος του ανθρώπου |
| κόσα (η): | πλεξίδα των μαλλιών |
| κοσιά (η): | μεγάλο δρεπάνι |
| κοσσεύω (ρ.): | τρέχω |
| κοτάω (ρ.): | τολμάω |
| κοτσιανάτος (επίθ.): | δυνατός, γερός καλοστεκούμενος |
| κουδαρίτ’κα (τα): | συνθηματική γλώσσα των κτιστών |
| κουκόσια (η): | καρύδι |
| κουκουμέλα (η): | μανιτάρι |
| κουλουκ’ρεύου ή κουλουκ’ρίζου (ρ.): | κουρεύω τα πρόβατα γύρω από τα πόδια και την κοιλιά |
| κουλουφουτιά (η): | πυγολαμπίδα |
| κουμπουδιάζου (ρ.): | δένω κόμπο |
| κουνάκ' (το): | μικρό φίδι που δεν βλέπει καλά |
| κουρελού (η): | υφαντό φτιαγμένο από λωρίδες κουρελιών |
| κουρέλω (η): | όνομα κατσίκας με δύο γλωσσίδια (τριχωτά κρεατάκια) στο λαιμό |
| κουρίτα (η): | κορμός δέντρου σκαμμένος για να πίνουν τα ζώα νερό |
| κουρκουκέφαλο (το): | κορυφή του κεφαλιού |
| κουρκούτ’ (η): | χυλός με αλεύρι και νερό |
| κούρνια (η): | κοτέτσι |
| κουροψάλ’δο (το): | μεγάλο ψαλίδι για το κούρεμα αιγοπροβάτων |
| κουρτσέλ’ (το): | κορμός δέντρου σκαμμένος για την τοποθέτηση ζωοτροφής |
| κουσή (η): | τρεχάλα |
| κουσιά (η): | κοπτικό εργαλείο για το τριφύλλι |
| κουσιεύου (ρ): | τρέχω γρήγορα |
| κουτράου (ρ.): | χτυπάω με το κεφάλι |
| κούτσ’κου (το): | μικρό παιδί |
| κουτσαγκέλα (η): | τεθλασμένη γραμμή, κόλπο, βρομοδουλειά |
| κουτσιαβέλ’ (το): | μικρό παιδί |
| κουτσιουμπλή (η): | μύτη κοντή, πλατιά και άσχημη |
| κουτσοκέρα (η): | κατσίκα με σπασμένο κέρατο |
| κόφτρα (η): | μεγάλο πριόνι για το κόψιμο κορμών, σημείο εκτροπής του νερού |
| κραμποκούκ’ (το): | μικρή κουλούρα από καλαμποκίσιο αλεύρι |
| κρεβάτα (η): | μπαλκόνι, εξώστης |
| κρεμαστάλω (η): | σιδερένια χοντρή αλυσίδα από την οποία κρέμεται η κατσαρόλα στο τζάκι |
| κρεματζλιέμαι (ρ.): | κρεμιέμαι |
| κρένω (ρ.): | μιλάω |
| κριγιάς (το): | κρέας |
| κρικέλα (η): | σιδερένιος κρίκος που καταλήγει σε μεγάλο καρφί |
| κρινί (το): | κυψέλη |
| κριτσιανάου (ρ.): | τρώω με πάρα πολύ θόρυβο |
| κριτσιανοβολάει (ρ.): | αστράφτει και βροντάει |
| κριτσούκ’ (το): | αδιαπέραστο δάσος |
| κρυότ’ (το): | δροσερός καιρός |
| κυργιαρίνα (η): | είδος πουλιού, τσίχλα |