Η πρώτη αναφορά στην οικογένεια και στο όνομα Σίνα , σύμφωνα με τον διαδικτυακό τόπο της Ουγγρικής Πρεσβείας στην Ελλάδα, απαντάται στα μέσα του 18ου αι., όταν ο Γεώργιος Σίνας ο Πρεσβύτερος, ο οποίος καταγόταν από την Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου, γνωστό εμπορικό κέντρο της εποχής, έκανε εμπόριο μεταξύ της ιδιαίτερης πατρίδας του με την Βιέννη , τη Βούδα και την Πέστη. Μετά τον θάνατό του τον διαδέχεται στις επιχειρήσεις του ο γιος του Σίμων .
Ο Σίμων Σίνας γεννήθηκε κι αυτός στη Μοσχόπολη της Βορ. Ηπείρου το 1753 .
Ο Γεώργιος Σίνας συνεχίζει τις δραστηριότητες του πατέρα του, τις οποίες επεκτείνει, γνωρίζοντας την απόλυτη αναγνώριση και σεβασμό όχι μόνο στην Αυστρία, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδρύει με τον πατέρα του την Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας, διευθυντής της οποίας γίνεται ο Γεώργιος.
Ιδρύουν ασφαλιστικές εταιρείες και ταμιευτήρια. Βοηθούν σημαντικά στην ίδρυση του Πανεπιστημίου της Βιέννης, χαρίζοντάς του μεγάλες εκτάσεις γης. Οι μεγαλέμποροι της Αυστρίας σε αναγνώριση του έργου του, εκλέγουν το Γεώργιο Σίνα ισόβιο πρόεδρό τους.
Συμβάλλει οικονομικά στην δημιουργία του σιδηροδρομικού δικτύου στο Νότιο τμήμα της Αυστροουγγαρίας και χρηματοδοτεί την κατασκευή της Γέφυρας των Αλυσίδων, την γνωστή σε όλους πέτρινη γέφυρα, που ένωνε τη Βούδα με την Πέστη.
Ο Σίμων Σίνας διακρινόταν για την καλή του ανατροφή και για την μόρφωσή του . Σπούδασε Φιλοσοφία, Ιστορία και Οικονομικά, ενώ γνώριζε να ομιλεί, εκτός από τα Ελληνικά, Ουγγρικά και Γερμανικά . Χειριζόταν επίσης άψογα τον λόγο στην αγγλική και γαλλική γλώσσα. ΄Eτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια για την Ουγγαρία .
Ενίσχυσε με τεράστια ποσά «που θα ζήλευαν και οι Ούγγροι αριστοκράτες» την ανέγερση του Εθνικού Θεάτρου, της Βασιλικής του Αγ. Στεφάνου και της Ακαδημίας Εικαστικών Τεχνών.
Υπήρξε ο μεγαλύτερος χορηγός του μεγάρου της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, η οποία σε αναγνώριση της προσφοράς του στον Ουγγρικό πολιτισμό το 1858 τον εκλέγει μέλος του Δ.Σ. της Ακαδημίας.
Με δικές του εξ’ ολοκλήρου δαπάνες ολοκληρώνεται η ανέγερση του Αστεροσκοπείου Αθηνών και μαζί με την σύζυγό του Ιφιγένεια βοηθά στην αποπεράτωση του Μητροπολιτικού Ναού της Αθήνας.
Ανεγείρει την Ακαδημία Αθηνών, που ονομάστηκε Σιναία κι ενισχύει με μεγάλα ποσά τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, ενώ βοηθά παράλληλα πλήθος νέων να σπουδάσουν στην Ευρώπη.
Διατελεί πρεσβευτής της Ελλάδας στη Βιέννη και τιμάται από τον Βασιλέα των Ελλήνων Όθωνα με τον Σταυρό των Ανώτερων Ταξιαρχών.
Πέθανε το 1876.