| αβανιά (η): | ζημιά, βλάβη,κακοτυχία |
| αβασκαίνου (ρ.): | ματιάζω |
| αβγατίζου, αβγαταίνου, αβγατάου (ρ.): | αυξάνω, πληθαίνω, μεγαλώνω, προσθέτω |
| αβέρτα (επίρ.): | συνεχώς |
| αβραϊά (η): | βραγιά, πρασιά, το χώρισμα του χωραφιού με αυλακιές |
| άγανο (το): | η πριονωτή βελόνα που έχει το στάχυ των σιτηρών |
| αγανός (επίθ.): | αραιά υφασμένος |
| αγάντα (επίρ.): | βάστα |
| αγγειά (τα): | οικιακά σκεύη (τα χαλκώματα) |
| άγγονας (ο): | εγγονός, εγγόνι |
| αγγονιά (η): | εγγονή |
| αγκάρια (επίρ.): | ασταθώς, στέκομαι στα νύχια |
| αγκέλωμα (το): | τσίμπημα με αγκάθι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο |
| αγκουνάρ' (το): | πέτρα που τοποθετείται στη γωνία του τοίχου του σπιτιού |
| αγκουνή (η): | γωνία, αλλά και η προνομιούχα το χειμώνα θέση δίπλα από το τζάκι |
| αγκούσα (η): | δύσπνοια, δυσκολία |
| αγνάντιο (το): | ψηλό μέρος από το οποίο μπορείς να παρατηρείς και να βλέπεις από μακριά |
| αγριομούτσουνος (ο): | αυτός που έχει άγριο πρόσωπο |
| αδαυτού (επίρ.): | σ΄αυτό εδώ το σημείο που είναι κοντά σου |
| αδειά (η): | διαθέσιμος χρόνος |
| αδρασκίλα (η): | μέτρο μήκους που ισοδυναμεί με το άνοιγμα των ποδιών κανονικού βηματισμού |
| αδράχτ’ (το): | ειδικό ξύλο γύρω από το οποίο τυλίγεται το νήμα, που σχηματίζεται από το γνέσιμο του μαλλιού που τοποθετείται στη ρόκα |
| αδρύ (το): | το τσουχτερό, το δυνατό ποτό |
| ά-κα (αρν. μόριο): | όχι (με έμφαση) |
| άκρη(η) : | σανίδα από τον εξωτερικό φλοιό του πεύκου |
| ακαπίστρουτους (ο): | χωρίς καπίστρι, ατίθασος |
| ακουρμαίνου (ρ.): | ακούω με προσοχή |
| αλάνταβος (ο): | αυτός που περπατάει απρόσεκτα |
| αλάργα (επίρ.): | μακριά |
| αλάρωτος (ο): | αυτός που μιλάει συνέχεια |
| αλιά (επίρ.): | αλίμονο |
| αλίκορδα (επίρ.): | ανάποδα, προς το επάνω μέρος |
| αλλαξιά (η): | δεύτερη φορεσιά |
| αλουμανάου (ρ.): | χτυπάω αλύπητα |
| αλσίβα (η): | βρασμένο σταχτόνερο που χρησίμευε για το πλύσιμο των ρούχων και για λούσιμο |
| αλ'χτάου (ρ.): | γαυγίζω |
| αμελίστρα (η): | γαλάζιο άγονο χώμα, όπου δε φυτρώνει τίποτε |
| αμούντ (επίρ.): | εξαφάνιση |
| αμπώχνου (ρ.): | σπρώχνω |
| αμτί (αμέ τι): | αμ’ πώς αλλιώς |
| αναδεχτούδ’ (το): | βαπτιστήρι |
| αναμεράου (ρ.): | κάνω στην άκρη |
| αναπιάνου (ρ.): | φτιάχνω προζύμι |
| ανάπουτους (επίθ.): | κακότροπος, παράξενος, ιδιότροπος |
| ανάργια (επίρ.): | αργά |
| ανεβατίζου (ρ.): | ανακατεύω το ελάχιστο προζύμι με το σύνολο του ζυμαριού που απαιτείται για το ψωμί |
| αντέτ’ (το): | έθιμο, συνήθεια, άγραφος νόμος |
| αντράλα (η): | ζαλάδα, σκοτούρα, φασαρία |
| αξούρ’γους (ο): | αξύριστος |
| απ’διά (η): | αχλαδιά, γκορτσιά |
| απ’κατούλια (επίρ.): | λίγο πιο κάτω |
| απ’στουμάου (ρ.): | γυρίζω δοχείο με το στόμιο προς τα κάτω, γυρίζω ανάποδα |
| απαπκάτ’ ή απ’κάτ’ (επίρ.): | από κάτω |
| απέδου (επίρ.): | από εδώ |
| απέκεια (επίρ.): | από εκεί |
| απ'θώνου (ρ.): | τοποθετώ κάτι πρόχειρα |
| απίδ’ (το): | αχλάδι |
| απίκου (επίρ.): | είμαι σε αναμονή, σε επιφυλακή |
| απίστομα (επίρ.): | μπρούμυτα |
| αποκοντριάζομαι (ρ.): | αποβλακώνομαι, γίνομαι ακοινώνητος |
| απόπαιδο (το): | αποκληρωμένο παιδί, περιφρονημένο |
| αποπερούλια (επίρ.): | κοντά μας αλλά από την απέναντη μεριά |
| απόρ’μα (το): | αυτό που γεννήθηκε πριν την ώρα του |
| απορρίχνου (ρ.): | γεννώ πρόωρα, αποβάλλω |
| αποτώραγια (επίρ.): | πριν λίγο |
| απουδώθι (επίρ.): | από την εδώ πλευρά, από εδώ |
| απουκείθι (επίρ.): | από την εκεί πλευρά, από εκεί |
| απουπέρα (επίρ.): | απέναντι |
| απουπερούλια (επίρ.): | απέναντι και κοντινά |
| απουπούι (επιφ.): | α! πω – πω |
| απουσταίνου (ρ.): | κουράζομαι |
| απουτώραϊα (επίρ.): | πριν από λίγο |
| αποχάκ' (επίρ.): | ικανοποίηση για τιμωρία |
| απύτιαγους (ο): | αυτός που δεν πήρε πυτιά, δεν τον πιάνει το φαγητό |
| αραλίκ’ (το): | ξεγνοιασιά, ανεμελιά, άνεση |
| αρβάλ' (το): | το χερούλι της κατσαρόλας |
| αργάζου (ρ.): | επεξεργάζομαι δέρματα, δέρνω κάποιον αλύπητα |
| αργανέλλα (η): | τριχιά από λινάρι |
| αρίδα (η): | τρυπάνι ξύλου, πόδι |
| αρμαθιάζου (ρ.): | φτιάχνω αρμάθα, περνώ όμοια πράγματα σε κλωστή ή σύρμα |
| αρμυροκ’λούρα (η): | κουλούρα που έφτιαχναν και έτρωγαν οι ανύπαντρες κοπέλες το βράδυ της Καθαρής Δευτέρας, για να ονειρευτούν τον άντρα που θα παντρευτούν |
| αρούπουτος (ο): | αχόρταγος |
| αρταίνομαι (ρ.): | δε νηστεύω |
| ασαλάητους (ο): | απείθαρχος, ανυπάκουος, αυτός που δεν είχε ποτέ έλεγχο από κανένα |
| ασιουμπέιαστος (ο): | αυτός που δεν τον απασχολούν τα προβλήματα και οι σκέψεις |
| ασπρούδ’ (το): | είδος άσπρου σταφυλιού |
| αστοχάου (ρ.): | ξεχνάω |
| αστρίτ’ς (ο): | είδος φιδιού με στίγματα, πανέξυπνος άνθρωπος με σπινθηροβόλο βλέμμα |
| ατσίδα (η): | έξυπνος, καταφερτζής |
| αφ’σκάδα (η): | ασχήμια, αισχρολογία |
| αφαλοκόβου (ρ.): | κόβω τον ομφάλιο λώρο, απειλώ με ξυλοδαρμό |
| αφελάου (ρ.): | είμαι ωφέλιμος, χρήσιμος |
| αφίσκα (επίρ.): | άσχημα |
| αφόντας (χρον. σύνδ.): | από τότε που |
| αφόριου (το): | ρούχο αφόρετο, αμεταχείριστο |
| αχπάν’ (επίρ.): | επάνω |
| αψ'χάου (ρ.): | τσιγκουνεύομαι |